CANTARES GALLEGOS

Cantares gallegos (1863) foi o primeiro poemario escrito en galego despois dos Séculos Escuros.

Fontes:

Lírica popular e tradicional .

EL libro de los cantares de Antonio Trueba (1852) .

Partes:

PRÓLOGO : Captatio benevolentia e intencións

36 POEMAS

Obxectivos:

1. Reivindicar a validez do noso idioma para todo tipo de poesía

2. Denunciar a explotación e o desprezo que sofren os labregos, as mulleres e os emigrantes galegos.

3. Combater a negativa imaxe que se tiña de Galiza.

Estrutura:

PRÓLOGO. Introdución: Unha rapaza é invitada a cantar. Has de cantar, meniña gaiteira…

CORPO POÉTICO Aparecen outras voces no poema: o eu-poético trasunto de Rosalía e a voz doutras personaxes de extracción social popular e galega.

EPÍLOGO. Despedida: A moza declara ter cumprida a súa misión. Eu cantar, cantar, cantei

Liñas poéticas:

FOLCLÓRICA. Poemas costumistas. Refliten a idiosincrasia do pobo galego.

SOCIAL. Poemas de denuncia social: contra a emigración… Refliten a ideoloxía galeguista.

INTIMISTA / AMOROSA. Poemas introspectivos, de saudade e de soidade. Anticipan os poemas de Follas Novas.

Voz lírica:

A protagonista do poemario, que fala desde o inicio, é unha rapaza que simboliza o pobo de Galiza.

Temas:

A emigración, a soidade, a paisaxe, os costumes, o amor...

Estrutura dos poemas:

cantar + glosa.

* Métrica: metros populares

	Erstellt von anxosriv vor fast 11 Jahre

1ºbach Literatura galega Notiz am ROSALÍA DE CASTRO, erstellt von anxosriv am 27/05/2013.