Aby z roztworu nienasyconego uzyskać roztwór nasycony należy:
dodać substancji rozpuszczonej
obniżyć temperaturę roztworu
dodać rozpuszczalnika
wprowadzić zaburzenie nietrwałej równowagi (np. poprzez wstrząśnięcie)
Rozpuszczalniki apolarne to:
związki o małym lub zerowym momencie dipolowym
związki zawierające wiązania pomiędzy atomami, znacznie różniącymi się elektroujemnością
takie związki jak woda, etanol, izopropanol, aceton, dimetyloformamid
związki o dużym momencie dipolowym
Które ze zdań opisujących właściwości wody jest fałszywe:
cząsteczka wody posiada duży moment dipolowy
cząsteczka wody nie jest liniowa
każda cząsteczka wody oddziaływuje z dziesięcioma sąsiednimi cząsteczkami wody
największa gęstość ma wodę o temperaturze 4°C
Jeżeli do roztworu zawierającego kationy miedzi dodamy NaOH:
wytrąci się biały, serowaty osad Cu(OH)₂
roztwór nie zmieni swojego wyglądu
wytrąci się ceglasty osad tlenku miedzi(I)
wytrąci się niebieski, galaretowaty osad Cu(OH)₂
Jeżeli chcemy rozdzielić fazę rozpraszającą (rozpuszczalnik) do fazy rozproszonej w przypadku zawiesiny o średnicy cząstek 1,5 μm, to nie możemy zastosować:
filtrowania
wibrowania
błony półprzepuszczalnej o otworach o średnicy 1 μm
zlewania znad osadu (dekantacji)
Który z wymienionych poniżej układów koloidowych to emulsja:
faza rozproszona - ciecz, faza rozpraszająca - gaz
faza rozproszona - gaz, faza rozpraszająca gaz
faza rozproszona - ciecz, faza rozpraszająca - ciecz
faza rozproszona - substancja stała, faza rozpraszająca - gaz
Indykatory pH to:
związki organiczne, będące słabymi kwasami lub zasadami, których formy protonowane i zdeprotonowane różnią się kolorem
związki nieorganiczne, będące słabymi kwasami lub zasadami, których formy protonowane i zdeprotonowane nie różnią się kolorem
związki organiczne, będące słabymi kwasami lub zasadami, których formy protonowane i zdeprotonowane nie różnią się kolorem
związki organiczne, które nie ulegają dysocjacji, a ich formy protonowane i zdeprotonowane nie różnią się kolorem
W którą stronę przesunie się równowaga reakcji CH₃COOH + H₂O ↔ CH₃COO⁻ + H₃O⁺ jeśli dodamy do roztworu dodatkowo jonów H₃O⁺:
w prawo
w lewo
nie zmieni się
spowoduje wytrącenie się osadu
Roztwór buforowy odgrywający ważną rolę w procesach biochemicznych organizmów roślinnych i zwierzęcych to:
bufor wodorowęglanowy
bufor mrówczanowy
bufor octanowy
bufor amonowy
W przypadku odwodnienia izotonicznego pacjentowi:
podaje się dożylnie mieszaninę o następującym składzie - 0,9% NaCl, 5% glukoza, płyn wieloelektrolitowy (PWE)
podaje się doustnie czystą wodę
podaje się dożylnie płyny bezelektrolitowe
ogranicza się podaż płynów i elektrolitów
Hydroliza soli to:
reakcja każdej soli z wodą
przyłączenie cząsteczek wody przez cząsteczki soli
reakcja jonów pochodzących z dysocjacji soli z cząsteczkami wody
reakcja jonów pochodzących z dysocjacji soli z jonami H⁺ i OH⁻
Koagulacja:
to inna nazwa procesu peptyzacji koloidów
to dążenie cząstek fazy rozproszonej koloidu do łączenia się w większe agregaty
jest procesem charakterystycznym tyko dla koloidów liofilowych
przejście osadu z powrotem w stan zolu
Które ze zdań opisujących właściwości koligatywne roztworów jest prawdziwe:
właściwości koligatywne zależą od względnej liczby cząstek substancji rozpuszczonej
właściwości koligatywne zależą od chemicznej natury substancji rozpuszczonej
jedyną znaną właściwością koligatywną jest tendencja rozpuszczalnika do przenikania przez membranę do roztworu (ciśnienie osmotyczne)
właściwości koligatywne nie zależą od względnej liczby cząstek substancji rozpuszczonej
Konsekwencją zjawiska wzrostu objętości po stronie roztworu oddzielonego od czystego rozpuszczalnika błoną półprzepuszczalną jest:
pojawienie się ciśnienia hydrostatycznego, które zapobiega dalszemu przepływowi rozpuszczalnika
odwrócenie przepływu wody, która płynie z obszaru o niższym stężeniu wody do obszaru o wyższym stężeniu wody
obniżenie temperatury krzepnięcia roztworu
podwyższenie temperatury wrzenia roztworu
W stanie równowagi chemicznej reakcji A ↔ B + C:
nie zachodzą żadne reakcje
stężenia wszystkich reagentów są takie same
szybkość reakcji A → B + C jest równa szybkości reakcji B + C → A
spełniona jest reguła przekory
W myśl teorii Arrheniusa, w czasie dysocjacji kwasy rozpadają się na:
jon metalu i grupę hydroksylową
jon wodorowy i grupę hydroksylową
jon wodorowy i jon reszty kwasowej (anion)
jon metalu i jon reszty kwasowej
Całkowitej dysocjacji (w danej temperaturze) ulegają związki, których stopień dyoscjacji:
jest równy 1
znajduje się w zakresie 0,05 - 0,3
jest mniejszy niż 0,05
jest mniejszy niż 0,3
Równowagę pomiędzy formami zdysocjowanymi i niezdysocjowanymi obserwuje się dla:
mocnych kwasów
mocnych zasad
słabych kwasów
wyłącznie dla kwasów dwu- i trzyprotonowych
Dodanie właściwego katalizatora do mieszaniny reakcyjnej powoduje:
podwyższenie energii aktywacji
zwiększenie liczby zderzeń skutecznych
obniżenie energii aktywacji
wyraźny wzrost stężenie substratów
W reakcji zerowego rzędu:
szybkość reakcji zależy od kwadratu stężenia substratów
szybkość reakcji zależy od sumy stężeń produktów
szybkość zależy od stężenia substratu i jest stała dla różnych stężeń
szybkość reakcji nie zależy od stężenia substratu
Cząsteczkowość reakcji złożonej:
to ilość cząsteczek biorących udział w najwolniejszym etapie reakcji
to ilość cząsteczek biorących udział w najszybszym etapie reakcji
jest tożsama z rzędem tej reakcji
może być równa 0
Dla drugorzędowej reakcji elementarnej (pierwszorzędowej względem A i pierwszorzędowej względem B) A + B → AB równanie kinetyczne ma postać:
szybkość = k * Ca
szybkość = k * Cb
szybkość = k * Cab
szybkość = k * Ca * Cb
O szybkości reakcji złożonej A → B → C → D → E, w której każdy kolejny etap jest szybszy od poprzedniego, decyduje etap:
A → B
B → C
C → D
D → E
