a presa do muíño , os osos e o oubear dos lobos

o saloucar da auga, o cruxir das trabes e os oubeos dos lobos

Xime o vento, a lúa camiña nun leito de nubes, hai unha estrela medosa tremendo.

Xime o vento e a lúa camiña

Na Habana, en 1915

Non sei

O medo

O petar da porta

unha racha de frío

"O vento xemía como unha alma en pena" ; "a lúa camiñaba como unha nena morta"

"O vento sopraba como un furacán"; "a lúa camiñaba como nubes de brancores"

O rapaz que abre a porta: "mormuréi: ¡Foi o vento!"

A rapaza: "- ¡O que petóu á porta/ foi o Remordemento!"