Mieszka w rzece albo w stawie
i szczypcami tnie jak krawiec.

Jest mała i zielona,
w wodzie czasem zanurzona.
Jej hobby to pływanie,
lubi także rechotanie.

Nad stawem, nad łąką sporo ich się zbiera, każda jest podobna do helikoptera.

Jedno o nim wiem na pewno,
że zębami gryzie drewno.
Czasem rzekę zatamuje,
tam gdzie domy swe buduje.

Leci jak bez szyi, stoi jak bez nogi.
Urządza połowy - rybki spłyńcie z drogi.

Moje czułki to nie rogi,
nie chcę sera na pierogi.
Wącham nimi i dotykam,
wszystko to, co napotykam.
Moja muszla jest skręcona,
miękkich ciał to ochrona.

Powrócił do nas z dalekiej strony,
ma długie nogi i dziób czerwony.

Czarno - szary duży ptak,
wszystkożerny jest jak człowiek,
a nazywa się on tak,
jak dźwig wielki na budowie.

Ma skrzela oraz łuskę,
wodę przemierza z pluskiem.
Milcząca jest z natury,
nigdy nie powie bzdury.

Głosu nie wydają, jakby miały tremę.
Mówią o nich ludzie, że to ptaki nieme.
Po stawie pływają, są okazem piękna.
Możesz je zobaczyć w Królewskich Łazienkach.

Lubię pływać w stawie,
każdy z Was mnie zna.
Wśród wrzasków domowych ptaków,
słychać moje: kwa, kwa.

Nie mam głowy, bo nie muszę,
ciało swoje chowam w muszlę.
Jest ono miękkie, delikatne,
na urazy wciąż podatne.
Moja muszla to połówki dwie,
otwieram i zamykam je,,,

Ta ryba zupełnie jak żmija się wije.
Swym kształtem też całkiem
przypomina żmiję.