Τηλεμαχος δε ἑτερωθεν ἀπειλησας ἀγεγωνει

"ἀττα, προσω φερε τοξα. ταχ᾽ οὐκ εὐ πασι πιθησεις"

μη σε και ὁπλοτερος περ ἐων ἀγρονδε διωμαι,

βαλλων χερμαδιοισι. βιηφι δε φερτερος εἰμι.

αἰ γαρ παντων τοσσον, ὁσοι κατα δωματ᾽ ἐασι,

μνηστηρων χερσιν τε βιηφι τε φερτερος εἰην!

τω κε ταχα στυγερως τιν ἐγω πεμψαιμι νεεσθαι

ἡμετερων ἐξ οἰκου, ἐπει κακα μηχανοωνται."

ὡς ἐφαθ᾽. οἱ δ᾽ ἀρα παντες ἐπ᾽ αὐτῳ ἡδυ γελασσαν

μνηστηρες, και δη μεθειν χαλεποιο χολοιο

Τηλεμαχῳ. τα δε τοξα φερων ἀνα δωμα συβωτης

ἐν χειρεσσ᾽ Ὀδυσηι δαιφρονι θηκε παραστας.

ἐκ δε καλεσσαμενος προσεφη τροφον Εὐρυκλειαν.

"Τηλεμαχος κελεται σε, περιφρων Ευρυκλεια,

χλησαι μεγαροιο θυρας πυκινως Εὐρυκλεια,

ἠν δε τις ἠ στοναχης ἠε κτυπου ἐνδον ἀκουσῃ

ἀνδρων ἡμετεροισιν ἐν ἑκρεσι, μη τι θυραζε

προβλωσκειν, ἀλλ᾽ αὐτου ἀκην ἐμεναι παρα ἐργῳ."

ὡς ἀρ᾽ ἐφωνησεν, τῃ δ᾽ ἀπτερος ἐπλετο μυθος,

κληισεν δε θυρας μεγαρων εὐ ναιεταονεων.

σιγῃ δ᾽ ἐξ οἰκοιο Φιλοιτιος ἀλτο θυραζε,

κληισεν δ᾽ ἀρ ἐπειτα θυρας εὐερκεος αὐλης.

κειτο δ᾽ ὑπ᾽ αἰθουσῃ ὁπλον ωεος ἀμφιελισσης

βυβλινον, ᾡ ῥ᾽ ἐπεδησε θυρας, ἐς δ᾽ ἠιεν αὐτος

ἑζετ᾽ ἐπειτ᾽ ἐπι διφρον ἰων ἐνθεν περ ἀνεστη,

ἐισοροων Ὀδυσηα. ὁ δ᾽ ἠδη τοξον ἐνωμα

παντη ἀναστρωφων, πειρωμενος ἐνθα και ἐνθα

μη κερα ἰπες ἐδοιεν ἀποιχομενοιο ἀνακτος

ὡδε τις εἰπσεκεν ἰδων ἐς πλησιον ἀλλον

"ἠ τις θηητηρ και ἐπικλοπος ἐπλετο τοξιον.

ἠ ῥα νυ που τοιαυτα και αὐτῳ οἰκοθι κειται,

ἠ ὁ γ᾽ ἐφορμαται ποιησεμεν, ὡς ἐνι χερσι

νωμᾳ ἐνθα και ἐνθα κακων ἐμπαιος ἀλητης."

ἀλλος δ᾽ αὐ εἰπεσκε νεων ὑπερηνορεοντων

"αἰ γαρ δη τοσσουτον ὀνησιος ἀντιασειεν

ὡς οὑτος ποτε τουτο δυνησεται ἐντανυσασθαι!"

ὡς ἀρ ἐφαν μνηστηρες. ἀταρ πολυμητις Ὀδυσσεος,

αὐτικ᾽ ἐπει μεγα τοξον ἐβαστασε και ἰδε μαντῃ,

ὡς ὁτ᾽ ἀνηρ φορμιγγος ἐπισταμενος και ἀοιδης

ῥηιδιως ἐτανυσσε νεῳ περι κολλοπι χορδην,

ἁψας ἀμφοτερωθεν εὐστρεφες ἐντερον οἰος,

ὡς ἀρ᾽ ἀτερ σπουδης τανυσεν μεγα τοξον Ὀδυσσευς.

δεξιτερῃ ἀρα χειρι λαβων πειρησατο νευρης.

ἡ δ᾽ ὑπο καλον ἀιεσε, χελιδονι εἰκελη αὐδην.

μνηστηρσιν δ᾽ ἀρ᾽ ἀχος γενετο μεγα, πασι δ᾽ ἀρα χρως

ἐτραπετο. Ζευς δ᾽ μεγαλ᾽ ἐκτυπε σηματα φαινων.

γηθησεν τ᾽ ἀρ᾽ ἐπειτα πολυτλας διος Ὀδυσσεος,

ὁττι ῥα οἱ τερας ἡκε Κρονου παις ἀγκυλομητεω.

εἱλετο δ᾽ ὠκυν ὀιστον, ὁ οἱ παρεκειτο τραπεξῃ

γυμνος. τοι δ᾽ ἀλλοι κοιλης ἐντοσθε φαρετρης

κειατο, των ταχ᾽ ἐμελλον Ἀχαιοι πειρησεσθαι.

τον ῥ᾽ ἐπι πηχει ἑλων ἑλκεν ωευρην γλυφιδας τε,

αὐτοθεν ἐκ διφροιο καθημενος, ἡκε δ᾽ ὀιστον

ἀντα τιτυσκομενος, πελεκεων δ᾽ ὀυκ ἠμβροτε παντων

πρχτης στειλειης, δια δ᾽ ἀμπερες ἠλθε θυραζε

ἰος χαλκοβαρης. ὁ δε Τηλεμαχον προσεειπε.