petis ut itbi avunculi mei exitum scribum, quo verius posteris possis.

erat miseni classemque imperio paesens regebat.

nonum kal. septembres hora fere septima mater mea indicat ei nubem mirabilem apparere; quae visa est ei ut eruditissmo viro, magna propiusque noscenda

iubet liburnicam parari; me si venire una vellum rogat; responsi studere me malle, et forte ipse quod scriberem dederat.

egrediebatur domo; accipit codicillos Rectinae tasci imminenti periculo peterritae (nam villa eius subiacebat, nec ulla nisi navibus fuga): orabat ut se tanto disrimini eriperet.

verit ille consilium et quod studiosco animo inceperat obit maximo.

deducit quadriremes ascendit ipse non rectinae modo sed multis lerat enim frequens amoeritas orae laturus auxilium.

festinat illuc undealii fugiunt rectumque cursum recta gubernacula in periculum.

iam navibus cinis incidebat, calidioret densior, quo propiusaccederen; iam pumices etiam lapidesque nigri et ambusti et fracti igne; iam vadu, subitum et litora ruina montis obstantia.

haesitat paulisper an retro navigaret; mox gubernatori ut ita faceret monenti 'fortes' inquit fortuna adiuvat: pomponianum pete!'

pomponianus erat stabiis diremptus sinu medio (nam mare sensim circumactis curvatisque litoibus infunditur); ibi periculum, quam quam nondum appropinquabat, tamen valde conspicuum erat;

pomponianus igitur sareinas posuerat in naves, certus fugae si contrarius ventus resedisset.

quo tum secundissimo avunculus meus invectus, amplectitur trepidantem consolatur hortatur, utque timorem eius sua securitate leniret, iubet ferri in balineum.

lotus recumbit cenat, aut hilaris aut (quod est aeque magnum) similaris hilari.

interea e vesuvio monte pluribus locis latissimae flammae altaque incendia relucebant, quorum fulgor et claritas tenebris noctis. excitabatur.

illie in remedium formidinis dictitabat ignes agrestium trepidatione relictos desertasque villas per solitudinum ardere.

tum se quieti dedit, et quievit verissimo quidem somno; nam meatus animae qui illi propter amplitudinem corpis gravior et sonantior erat, ab eis qui limini obversabantur audiebatur

sed area ex qua cubiculum adibatur ita iam cinere mixtusque pumicibus completa surrexerat, ut si longior in cubiculo mora esset, exitus negaretur.

exitatus procedit, seque Pomponiano ceterisque qui pervigilaverant reddit.

inter se consulunt, utrum intra teca maneant an in aperto vagentur. nam crebris ingentibusque tremoribus tecta nutabant , et quasi emota sedibus suis nunc huc nunc illuc abire aut referri videbantur

sub diorursus casus pumicum metuebatur, quamquam levium exesrumque,quod tamen periculoum collatio elegit; et apud illim quidem ratio rationem, apud alios timorem timor vicit.

cervicalia capitibus imposita linteis constringuny; id munimentum contra incidentia fuit.

iam diesalibi; illic nox omnibus noctibus nigrior densiorque quam tamen faces multae variaque lumina solvebant.

placuit egredi in litus, et ex proximo adspicere, num mare fugam praeberet; quod adhuc vastum et adversim manebat.

ibi im abiecto linteo recumbens semel atque iterum frigidam aquam poposcit hausitque

deinde flammae flammarumqur praenuntius odor sulphuris alios in fugam vertunut, excitant illum.

innitens servis duobus surrexit et stati, concidit.

spiritus enim, ut ego credo, densiore caligine obstructus erat, claususque stomachus qui illi natura invalidis et angusts et saepe aestuans erat.

ubi dies redditus est (is ab eo quem novissi,e viderat tertius), corpus inventum est interegrim inlaesum opertu,que ut fuerat indutus; habitus corpis dormienti qua, mortuo similor