(Tr. V)
Ekhavi malagrablan senton pro konscio pri malhonora, malbona, maldeca ago, penso ks.

(Tr. V)
Esti la kaŭzo de; estigi, okazigi.

(Tr. V)
Konscie k klare ekvoli fari ion en nedifinita tempo.

(Tr. V)
1 Publike deklari, kion oni intime kredas vera; 2 Malkaŝe diri, malgraŭ la eblaj kaŭzoj de sindeteno; 3 Religie deklari siajn pekojn, por akiri pardonon.

(Tr. V)
1 (iu ion) Konsenti ricevi ion, kion iu donas aŭ proponas; 2 (iu iun) Lasi eniri en sian domon, hejmon ks.

1 Malplena interspaco, kava loko en solida korpo; 2 Aperturo, normale aranĝita en aparato; 3 Kaverneto kun mallarĝa enirejo, kie loĝas besto.

Tia, ke ĉiuj ĝiaj punktoj estas proks. ĉe la sama nivelo, k ĝi prezentas nek kavojn nek elstaraĵojn tro grandajn.

1 Tigo, kreskanta el alia tigo aŭ el trunko; 2 Io, kio dispartiĝas el la ĉefparto, kiel branĉo el trunko; 3 Dividaĵo, fako.

1 Komenci ne esti; plu ne esti; 2 Komenci ne… −i; plu ne agi per aŭ pri.

Portebla ujo el kunplektitaj salikvergetoj, bastorubandoj, pajlaj aŭ junkaj trunketoj, metalfadenoj ks, por enteni diversajn objektojn.

(Ntr. V)
1 Iri per egalaj paŝoj, kiel soldatoj, sportistoj, solenantoj ks; 2 Paŝadi iom longan vojon, por promeno aŭ alicele.

Fasko da radioj, kiuj, perceptate de la okuloj, faras la objektojn videblaj.

1 Glata brila surfaco, polurita aŭ ne, resendanta lumon k bildojn de objektoj;
2 (f) Io, kio donas ĝustan prezenton, fidindan reprodukton de io.

(Ntr. V)
Senti impreson de surprizo pro io stranga, neatendita, nekutima, eksterordinara.

1 (iu) Estanta en viva, facilanima k bonhumora stato, k montranta sian kontentecon per eksteraj signoj, gestoj, rido, rideto ks; 2 Estanta en akordo kun, aŭ inspirata de tia animstato.

(Ntr. V)
1 Diri aŭ fari ion, celante amuzi k ridigi k ne kun serioza intenco; 2 Provi ridigi pri iu aŭ io, gaje moki.

(Tr. V)
1 (iu iun) Montri al iu persono la vojon ĝustan, irante kun li k helpante al li por atingi la celon, kiun li intencas trafi;
2 (io) Montri la linion ĝuste kondukantan al la celo; direkti la movon al la celo.

Superhoma estaĵo, kultata de homoj pro siaj supernaturaj povoj super homaro k mondo.

Maniero, laŭ kiu oni tenas sin fizike aŭ mense en difinitaj cirkonstancoj.

(Tr. V)
1 Detale esplori, ĉu io estas tia, kia ĝi devas esti; 2 Esplori, ĉu io estas konforma al supozo.

(Tr. V)
1. Meti en tian pozicion, ke unu fino aŭ parto estas malpli alta ol la alia;
2 Kurbigi, fleksi al malsupro; 3 Oblikvigi parton de sia korpo.

1 Granda, plejofte senorda kvanto;
2 La aro de la ordinaraj homoj.

1 Memkonscia substanco, rigardata kiel la malo de la materio; 2 La pensanta parto de la homo, kontraste kun ties animo aŭ koro.

1 Posedanta ĝustan juĝkapablon pro bone funkcianta menso k akirita sperto.

Estanta en tia kvanto, kia estas bezona.

(Tr. V)
1 Kapti iun aŭ ion per sia mano aŭ per instrumento, por teni, porti aŭ uzi ĝin.

(Tr. V)
Kontraŭleĝe forpreni al si posedaĵon de alia persono.

(Ntr. V)
1 Havi efektivan rezulton;
2 Iamaniere influi.

Mensostato meza inter nesciado k certeco.

(Tr. V)
1 Ne preni kun si, restigi post si; 2 Ne teni plu ĉe si, ne devigi resti ĉe si.

(Tr. V)
1 Rapide aŭ vivege formovi de si tra la aero; 2 Rapide aŭ senzorge surmeti; 3 Rapide aŭ vive direkti korpoparton al iu flanko.

1 Natura, malmola petra aŭ minerala maso, ĝenerale negranda k movebla.